Założenie parafii i powstanie kościoła

Libiąż; leżący w sąsiedztwie Krakowa i Oświęcimia, ma starą historyczną metrykę. Pierwsza udokumentowana wzmianka o nim pochodzi z „Kronik” Jana Długosza, a dotyczy przekazania w 1243 roku libiąskich dóbr zakonowi benedyktynek przez dotychczasowych właścicieli wywodzących się z rodu Gryfitów.

Wraz z ziemiami – chrzanowską i oświęcimską Libiąż był własnością książąt śląskich do 1457 roku, kiedy to król Kazimierz Jagiellończyk odkupił te tereny, by na stałe włączyć je do Korony. Odtąd po czasy współczesne Libiąż związany jest z historyczną ziemią krakowską.

Od niepamiętnych czasów w miejscu dzisiejszego kościoła Przemienienia Pańskiego w Libiążu stała drewniana kapliczka pod tym samym wezwaniem. Nabożeństwa odprawiali w niej księża parafii oświęcimskiej, do której Libiąż należał już od XIII w.

Ważnym wydarzeniem w historii Libiąża było ufundowanie przez hrabiego Jana Wielopolskiego starostę lanckorońskiego dziedzica na Pieskowej Skale i Bobrku 27 IV 1730 r. parafii rzymsko-katolickiej p.w. Przemienienia Pańskiego. Nieco wcześniej miejscowe społeczeństwo przystąpiło do wznoszenia gotyckiej drewnianej świątyni p. w. Przemienienia Pańskiego, którą budowano Prawie 10 lat (1731-1741). Poświęcił ją uroczyście 24 VI 1741 roku sufragan krakowski ks. bp Michał Kunicki.

Wygląd pierwszego libiąskiego kościoła parafialnego pokazuje obraz przypisywany Waleremu Eliaszowi – Radzikowskiemu, który został namalowany na zlecenie prezbitera kościoła NMP w Krakowie ks. Antoniego Sikory, a podarowany wybitnemu proboszczowi parafii Przemienienia Pańskiego w Libiążu, ks. Franciszkowi Pietrzykowskiemu (1850-1931).

To właśnie z jego inicjatywy w 1903 r. rozpoczęto budowę nowej świątyni, na miarę potrzeb stale rosnącej społeczności parafian. Stylową budowlę w stylu imitującym dawny gotyk, wzniesioną według projektu znanego krakowskiego architekta Teodora Talowskiego, ukończono ostatecznie w 1911r. W obecności licznie zebranych wiernych i kapłanów z sąsiednich parafii uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. biskup Anatol Nowak.